"Widok na taras" moja pierwsza opinia o książce.

Trzy przyjaciółki z małego miasta zaczynają studia w Poznaniu. To dla nich czas wielkich przemian i utraty złudzeń. Dziewczyny nawiążą nowe przyjaźnie, spotkają miłości, także te nie zawsze szczęśliwe, ale za to pouczające. Odnalezienie swojego miejsca w życiu okaże się trudne, ponieważ każda z nich dźwiga bagaż doświadczeń z młodości.
Joanna, Beata i Alicja mogą zawsze na siebie liczyć - nawet jeśli każda z nich inaczej patrzy na świat. Dzięki swojemu wsparciu i przyjaźni nauczą się wiary w siebie i swoje możliwości, a decyzje, jakie przyjdzie im podejmować w dorosłym życiu, pozwolą wyjaśnić problemy z przeszłości lub nabrać do nich dystansu.
Losy przyjaciółek zostały ukazane na tle przemian politycznych lat osiemdziesiątych. Lektura Widoku na taras pobudza do refleksji. Dotyka ważnych spraw, z którymi czasami nie mamy odwagi się zmierzyć, a którym dobrze jest się przyjrzeć w zaciszu własnego domu. 





wydawnictwo: Zysk i S-ka
data wydania: 2008
liczba stron: 329


"Widok na taras" autorka Anita Pulmińska-Mieloch. Tytuł mało mówiący autorka w ogóle mi nieznana. W internecie też brak informacji o tej Pani. Więc co takiego w tej książce mnie przyciągnęło, że spojrzałam i wiedziałam -MUSZĘ PRZECZYTAĆ!? Może to była okładka błyszcząca dwa kolory,dwa zdjęcia oczu młodych kobiet. Prosta a zarazem bardzo przyciągająca wzrok. Nie wiem, na prawdę nie wiem to był impuls,myk do koszyka i tyle się zastanawiałam.


Historia książki osadzona w Polsce w latach 1987-1992 czyli czas przemian politycznych,wyjścia "Solidarności " z ukrycia. Czas zniesienia kartek, większy wybór towarów w sklepach czyli luksus dla społeczeństwa. Jest to też czas zmian dla bohaterek książki. Z geograficznego punktu widzenia fabuła rozgrywa się w trzech miejscowościach. Małym miasteczku pod Poznaniem, w Poznaniu i w Żabim Rogu wieś na Mazurach gdzie bohaterki spędzają swoje najszczęśliwsze chwile,a także miejsce które przynosi im ukojenie po życiowych burzach. Miejsce magiczne i piękne.


Książka opisuje historię trzech młodych dziewczyn-przyjaciółek, które po zakończeniu liceum postanawiają nadal kontynuować swoją naukę razem na uniwersytecie w Poznaniu na wydziale polonistyki. Jest to czas wielu zmian w ich życiu i to w każdym znaczeniu tego słowa. Zmieniają miasto na dużo większe niż z tego co pochodzą, opuszczają znajomych, rodziny, muszą odnaleźć się w sytuacjach z którymi do tej pory nie miały styczności. Zmiany zachodzą nie tylko w ich otoczeniu ale też w Nich. W przeciągu tych pięciu lat studiów stają się z nastolatek -młodymi kobietami. Dla Beaty,Alicji,Asi wcale nie był to czas beztroski. Uczyły się dokonywać wyborów często te wybory przyszło przypłacać łzami,bólem,ciężką pracą. Były mądre umiały wyciągać wnioski,może nie wszystkie ale każdej na swój sposób udało się osiągnąć swój cel w życiu. Złudzenia i wyidealizowany świat nieraz brutalnie zderzał je z szarą codziennością życia. Trzy kobiety,trzy różne charaktery inne spojrzenie na wiele spraw. Łączyło jedno przyjaźń,która jak cicha przytań dawała poczucie bezpieczeństwa, zrozumienia i obecności drugiej osoby w morzu doświadczeń,trudnych sytuacji. Zawsze mogły na siebie liczyć, choć nie zawsze zgadzały się z postępowaniem przyjaciółek ich przyjaźń była ponad to wszystko co dzieli.

Książka pisana bardzo prostym językiem, wciągająca fabuła dotycząca tego co w życiu nieuniknione: miłości,wyborów,pracy,codziennej egzystencji. Książka na każdy dzień i każdy czas. Na pewno do niej wrócę jeszcze nie raz. Gorąco polecam.